جنبشهای دانشجویی جنبشهایی هستند از جنس جنبشهای مردمی و در حقیقت زیر مجموعه ای از آنها به حساب می آیند با ذکر این نکته که در محیط های دانشگاهی شکل می گیرند.جنبشهای دانشجویی جنبشهایی داوطلبانه هستند و صورت جمعی به خود می گیرند.لزوما رهبری واحد و یکسویه ندارند و به خاطر شرایط سنی و روحیاتشان،خواهان تغییرات سریع هستند.
اصولا خود ماهیت دانشجویی حکم می کند که این افراد به دنبال کرسی های قدرت و در فکر منافع سیاسی گروهی نباشند و حتی به هیچیک از گروه های سیاسی هم وابستگی نداشته باشند حتی اگر در جهت منافع جنبش حرکت کنند هم به دلیل خطراتش و هم به دلیل این که این گروهای سیاسی وسیله ای برای کنترل شان نشود و در واقع به این وسیله برایشان محدودیت و خط قرمزها ایجاد نشود.
وظیفه اصلی جنبش های دانشجویی حرکت در جهت منافع جامعه است و این نه به صورت یک حرکت دفعی و رادیکال،بلکه از طریق ایجاد یک گفتمان غالب در جهت منافع جامعه ای است که در آن زندگی می کنند.
از سوی برای آنکه بتوان بر تحرکات دانشجویی انواع سازمانهای دانشجویی نام جنبش گذاشت باید چهار معیار را رعایت کنند:
- داشتن شبکه های تعامل غیر رسمی جهت فراگیر شدن
- مبنا قرار دادن مجموعه ای از مشترکات جهت هویت بخشیدن به جنبش
- متمرکز بودن بر منازعات سیاسی،فرهنگی و اقتصادی
- استفاده از اعتراضات عمومی برای بیان خواسته ها
در عین حال جنبش های دانشجویی باید دارای یک ایدئولوژی هم باشند که اکثریت روی آن توافق داشته باشند و به هیچ نباید تشکیل محافل بسته داد.چرا که در این صورت عنصر اتحاد را به سادگی از دست خواهند داد.
همصدایی از یک سو و ادامه دار بودن این حرکات است که نتیجه بخش خواهد بود و این دلیل سرکوب این جنبشها از سوی حکومت های دیکتاتوری چون رژیم جمهوری اسلامی است که متاسفانه باعث شده است که این جنبشها بین دوران طولانی مدت خفتگی و دوران های کوتاه کنش های شدید دائما در نوسان باشند.
یک اشتباه دیگر در تاریخ جنبش های دانشجویی رادیکالیزه شدن افکار و رسیدن به تفکرات چریکی و دست به اسلحه بردن است که علاوه بر اینکه شانس کمی برای موفقیت داشته اند،متاسفانه با از دست جانشان مضاف بر اندوه زایی،ایجاد کینه و در نهایت عقب نگه داشتن جامعه را در برداشت.ضمن اینکه در واقع نمودی است از به بن بست فکری رسیدن بخش متفکر جامعه.
همین قضیه در مورد دین و مذهب هم صدق می کند که در واقع با نوع روحیات دینی که غالبا مروج تندروی و ایجاد شور دینی هستند و با فاصله گرفتن از عقلانیت متاسفانه نتایج تاسف باری برای جامعه داشته اند.
و نکته آخر اینکه امروز جنبش دانشجویی باید در جهت ایجاد فضایی برای تحقق بخشیدن به آرمانهایی چون لیبرالیسم،آزادی خواهی و سکولاریسم و ... به دور از هر گونه سهم خواهی سیاسی حرکت کند.
اصولا خود ماهیت دانشجویی حکم می کند که این افراد به دنبال کرسی های قدرت و در فکر منافع سیاسی گروهی نباشند و حتی به هیچیک از گروه های سیاسی هم وابستگی نداشته باشند حتی اگر در جهت منافع جنبش حرکت کنند هم به دلیل خطراتش و هم به دلیل این که این گروهای سیاسی وسیله ای برای کنترل شان نشود و در واقع به این وسیله برایشان محدودیت و خط قرمزها ایجاد نشود.
وظیفه اصلی جنبش های دانشجویی حرکت در جهت منافع جامعه است و این نه به صورت یک حرکت دفعی و رادیکال،بلکه از طریق ایجاد یک گفتمان غالب در جهت منافع جامعه ای است که در آن زندگی می کنند.
از سوی برای آنکه بتوان بر تحرکات دانشجویی انواع سازمانهای دانشجویی نام جنبش گذاشت باید چهار معیار را رعایت کنند:
- داشتن شبکه های تعامل غیر رسمی جهت فراگیر شدن
- مبنا قرار دادن مجموعه ای از مشترکات جهت هویت بخشیدن به جنبش
- متمرکز بودن بر منازعات سیاسی،فرهنگی و اقتصادی
- استفاده از اعتراضات عمومی برای بیان خواسته ها
در عین حال جنبش های دانشجویی باید دارای یک ایدئولوژی هم باشند که اکثریت روی آن توافق داشته باشند و به هیچ نباید تشکیل محافل بسته داد.چرا که در این صورت عنصر اتحاد را به سادگی از دست خواهند داد.
همصدایی از یک سو و ادامه دار بودن این حرکات است که نتیجه بخش خواهد بود و این دلیل سرکوب این جنبشها از سوی حکومت های دیکتاتوری چون رژیم جمهوری اسلامی است که متاسفانه باعث شده است که این جنبشها بین دوران طولانی مدت خفتگی و دوران های کوتاه کنش های شدید دائما در نوسان باشند.
یک اشتباه دیگر در تاریخ جنبش های دانشجویی رادیکالیزه شدن افکار و رسیدن به تفکرات چریکی و دست به اسلحه بردن است که علاوه بر اینکه شانس کمی برای موفقیت داشته اند،متاسفانه با از دست جانشان مضاف بر اندوه زایی،ایجاد کینه و در نهایت عقب نگه داشتن جامعه را در برداشت.ضمن اینکه در واقع نمودی است از به بن بست فکری رسیدن بخش متفکر جامعه.
همین قضیه در مورد دین و مذهب هم صدق می کند که در واقع با نوع روحیات دینی که غالبا مروج تندروی و ایجاد شور دینی هستند و با فاصله گرفتن از عقلانیت متاسفانه نتایج تاسف باری برای جامعه داشته اند.
و نکته آخر اینکه امروز جنبش دانشجویی باید در جهت ایجاد فضایی برای تحقق بخشیدن به آرمانهایی چون لیبرالیسم،آزادی خواهی و سکولاریسم و ... به دور از هر گونه سهم خواهی سیاسی حرکت کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر